Rak jelita grubego dotyka ok. 1,2 miliona osób na świecie – połowie chorych nie udaje się wyzdrowieć. Co zrobić, żeby ochronić się przed nowotworem? Jakie są jego objawy? A jeśli diagnoza jest już postawiona – jakie są możliwości leczenia? Rak tego typu w większości przypadków rozwija się z polipów gruczołowych – łagodnych zmian śluzówki w końcowym odcinku układu pokarmowego. Polipy w większości przypadków nie dają objawów. Ich przemiana w nowotwór złośliwy trwa ok. 10 lat, dlatego zaleca się badania przesiewowe do wykrywania polipów we wczesnym stadium.
Objawami raka jelita grubego są:
- przewlekłe bóle i skurcze brzucha,
- brak łaknienia,
- osłabienie,
- anemia,
- krew w kale lub pozytywny wynik testu na krwawienie utajone,
- biegunki, zaparcia, zmiana kształtu stolca,
- utrata wagi,
- wzdęcia, gazy, uczucie niepełnego wypróżnienia.
Jeśli zaobserwowałeś u siebie któryś z tych objawów powinieneś od razu udać się do lekarza. Zapytaj o profilaktyczne badania przesiewowe. Lekarz może zalecić częstsze ich powtarzanie w przypadku występowania czynników ryzyka. Powinieneś szczególnie zadbać o profilaktykę, jeśli przekroczyłeś wiek 50 lat, cierpisz na przewlekłe stany zapalne jelit, jeśli u Ciebie lub u kogoś z Twojej rodziny wystąpił już rak jelita grubego lub polipy gruczołowe, prowadzisz siedzący tryb życia, a Twoja dieta jest bogata w tłuszcz. W grupie podwyższonego ryzyka są też osoby z cukrzycą i insulinoopornością, osoby otyłe, nadużywające alkoholu a także palacze.
Raka jelita grubego diagnozuje się przy pomocy kolonoskopii (z ewentualną biopsją), wlewu doodbytniczego lub tomografii komputerowej.
To rak. Co teraz?
Rodzaj leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Lekarz może zalecić leczenie chirurgiczne, chemioterapię lub/i radioterapię. Operacja jest najskuteczniejsza – może być wykonywana na drodze kolonoskopii, laparoskopii lub laparotomii. Chemioterapię najczęściej stosuje się przed i po zabiegu. Radioterapię w przypadku raka odbytnicy zazwyczaj stosuje się w skojarzeniu z chemioterapią.
Badania udowodniły, że skuteczność takiej terapii podnosi dodatkowe stosowanie hipertermii lokalnej. Hipertermia polega na wywoływaniu podwyższonej temperatury ciała, która w kontrolowanych przez lekarzy warunkach wpływa pozytywnie na zdrowie pacjenta.
Hipertermia wzmacnia działanie radioterapii i chemioterapii, działa przeciwbólowo, obniża ryzyko powstania przerzutów i w niektórych przypadkach poprawia resekcyjność guza. Może być stosowana przy wszystkich rodzajach oraz stadiach nowotworów i nie daje skutków ubocznych.
Istnieją różnorakie, rozszerzone programy leczenia nowotworów, które uwzględniają hipertermię, ale również witaminoterapię, ozonoterapię, program psychoonkologiczny oraz różnorodne terapie wspomagające. Programy te mają wspierać leczenie tradycyjne, minimalizować jego skutki uboczne, podtrzymywać efekty i poprawiać ogólną kondycję organizmu przez wzmocnienie odporności.
Artykuł zewnętrzny
Zobacz również:
