1905-1986
Max Zimolong - urodził się 12.09.1905 roku w Orzegowie (dzielnica Rudy Śląskiej). Naukę gry na waltorni rozpoczął w jednej z prywatnych szkół, które w tamtych czasach doskonale funkcjonowały w każdym większym niemieckim mieście. Kontynuował naukę w Konserwatorium we Wrocławiu. W latach 1922-23 grał w zespole miejskim w Münsterberg (Ziębice). Prywatnie doskonalił grę na waltorni u Kurta Schmida.
Jako pierwsze miejsca zatrudnienia wymieniane są miasta: Heidelberg (Niemcy), Bergen (Norwegia) i Koblencja (Niemcy). W latach 1928-31 pracował w Darmstadt (Niemcy) Tam dostrzegł go dyrygent - Karl Muck i zaprosił do orkiestry festiwalowej w Bayreuth. W latach 1930-35 był solo waltornistą tejże orkiestry. Od 1.02.1930 równolegle pracował w orkiestrze Filharmoników Berlińskich. Dyrektorem tej instytucji był wówczas Wilhelm Furtwängler. Z przyczyn administracyjnych i kłótniach z dyrektorem zakończył współpracę z Filharmonią Berlińską i od 1935 do 1947 pełnił funkcję pierwszego waltornisty w Staatskapelle Dresden. 
Max Zimolong mógł używać zaszczytnego tytułu kammervirtuosTam otrzymał tytuł kammervirtuos (solista-kameralista), co na owe czasy było najbardziej prestiżowym tytułem, jaki mógł otrzymać muzyk orkiestrowy. Prawdopodobnie w 1943 roku miał być również prawykonawcą II Koncertu na waltornię Es-dur Richarda Straussa, lecz na wskutek nieporozumienia wyćwiczył partię solową o sekundę wielką za wysoko, gdyż w zapisie nutowym nie była zaznaczona transpozycja in Es. W 1944 roku, w 80 rocznicę urodzin kompozytora, w jego obecności wykonał go wspólnie z Staatskapelle Dresden. Strauss miał być zadowolony z tego wykonania.
Prawdopodobnie w 1947 roku ponownie przyjechał do Polski. Został aresztowany przez ówczesne komunistyczne władze, skonfiskowano mu niemiecki paszport.
W 1948 roku został pedagogiem Akademii Muzycznej w Katowicach. W okresie, kiedy dyrektorem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia był Grzegorz Fitelberg, Maksymilian Zimoląg zapraszany był często do realizacji partii I waltorni. Z orkiestrą tą dokonał też wielu solowych nagrań archiwalnych między innymi I oraz II Koncert na waltornię Józefa Haydna i Koncert na róg i małą orkiestrę Kazimierza Sikorskiego. Nie został jednak etatowym waltornistą NOSPR, ponieważ Wrocławska Orkiestra Symfoniczna (dziś Filharmonia Wrocławska), zaoferowała mu lepsze warunki bytowe. W ten sposób prawdopodobnie od 1954 roku (ponieważ w tym roku powstała) został I waltornistą Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej. Również we Wrocławiu, mając już wtedy tytuł profesora, prowadził działalność pedagogiczną w stopniu licealnym i akademickim (1950-58).
W 1958 roku ponownie wyjechał do Niemiec, gdzie pracował jako I waltornista w Filharmonii w Stuttgarcie. Niedługo potem wyjechał do Japonii, gdzie prowadził działalność pedagogiczną w Akademii Muzycznej Musashino w Tokio (1958-59). Ponownie wrócił do Stuttgartu, gdzie do 1968 był I waltornistą.
Maksymilian Zimoląg prowadził szeroką działalność solistyczną. Wielokrotnie występował na terenie Niemiec, Norwegii czy Francji, wykonując między innymi I Koncert na waltornię Es-dur Richarda Straussa (75 razy) oraz Sonatę F-dur Ludwiga van Beethovena.
Jest także autorem dwóch zbiorów etiud na waltornię, będących materiałem pedagogicznym w szkołach muzycznych I i II stopnia, opracowania na waltornię 12 etiud Johannesa Brahmsa, opracowań koncertów na waltornię.
Zmarł 9.02.1986 w Gerlingen (Niemcy).
M.Zimoląg: Mozart: 3, cz.1 - demo.mp3 (1940)
Max Zimolong w Atlantisbuch z 1934 roku
Więcej zdjęć Maksymiliana Zimoląga znajdziesz w naszej Galerii.
