1795-1864
Urodził się 8.12.1795 w mieście Perpignan na południu Francji.
Naukę gry na waltornii naturalnej rozpoczął w wieku lat dziesięciu. Po dwóch latach edukacji był w stanie zastąpić swego ojca - także waltornistę - w miejskiej orkiestrze teatralnej Les Visitandines François'a Devienne. Jako czternastolatek był już gotów do samodzielnej działalności jako muzyk. 
W 1820, mając już 25 lat, wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się w klasie Louis'a François'a Dauprata. Rok później zdobył tu 1. Nagrodę jako waltornista i stał się jednym z najsławniejszych instrumentalistów we Francji. Występował wówczas regularnie jako solista, a krytycy doceniali niezwykłe walory jego gry: klarowność, precyzję, przejrzystość artykulacji, barwę, wirtuozerię i niezwykłe opanowanie górnego rejestru. W 1825 roku dołączył do orkiestry Théâtre Italien (później Opéra Comique). Posadę utracił na krótko w 1830, by ponownie objąć ją w 1832.
Prowadził także działalność pedagogiczną. W 1842 zastąpił swojego mistrza Dauprata w Konserwatorium Paryskim. Jest autorem wielu kompozycji na waltornię, w tym cenionych do dzisiaj materiałów dydaktycznych. Są to między innymi: 2 koncerty, etiudy, duety, tria, kwartety, preludia, kaprysy czy 3 sonaty na dolną waltornię. Napisał też podręcznik metodyczny Méthode complète pour le cor - dwuczęściowy: na górną i na dolną waltornię. Całe swoje życie grał na rogu naturalnym, nawet długo po wynalezieniu wentyli.
Zmarł nagle 10.10.1864 będąc ciągle czynnym profesorem Konserwatorium Paryskiego.
