Urodził się 1 kwietnia 1924 w Algierze w rodzinie o korzeniach katalońskich.
Jego ojciec - Joseph był także waltornistą i pedagogiem. Pod jego okiem dziewięcioletni Georges rozpoczął swe pierwsze lekcje na F waltorni. W 1939 roku przesłuchał go Jean Devémy, ówczesny profesor Konserwatorium Paryskiego. Druga wojna światowa pokrzyżowała jednak plany studiów. Razem z ojcem powrócili do Algierii, gdzie wspólnie pracowali w orkiestrze radiowej. Georges w niedługim czasie został tam solo waltornistą. Jednocześnie doskonalił edukację muzyczną studiując harmonię i kontrapunkt. Napisał też swoje pierwsze kompozycje na waltornię. W 1948 roku wrócił do Francji, gdzie po zdanym egzaminie objął stanowisko I waltornisty w orkiestrze Radio France. W 1950 roku zdecydował się na egzamin do Konserwatorium Paryskiego. W 1951 roku wygrał Międzynarodowy Konkurs w Genewie. Wkrótce potem został przyjęty do Orchestre de Paris. Przez wiele lat grał tam u boku Luciena Théveta. Równolegle był też I waltornistą w Opera Comique. W latach siedemdziesiątych przejął schedę po Jeanie Devémy w Konserwatorium Paryskim, kształcąc liczne grono wybitnych waltornistów. Georges Barboteu był artystą uniwersalnym, znakomicie interpretował dzieła różnych stylów: od baroku do muzyki współczesnej i jazzu (nagrywał m.in. z Duke Ellingtonem).
Napisał ponad 30 kompozycji na waltornię, kontynuując tym samym tradycje tak wybitnych waltornistów-pedagogów, jak Louis François Dauprat czy Jacques-François Gallay.
Zmarł 30 września 2006.
G.Barbboteu: Duvernoy - Koncert - demo.mp3
G.Barboteu: Mozart - Koncert nr 3 cz.2 - demo.mp3
G.Barboteu: Mozart - Koncert nr 4 cz.1 - demo.mp3
