Waltornista austriacki. Syn archiwisty Wiener Staatsopernorchester. Student Josefa Schantla - autora m.in. Wielkiej szkoły teoretyczno-praktycznej na waltornię.
Jako piętnastolatek był już liderem swojego kwartetu waltorniowego. Początkowo solo waltornista Teatru Muzycznego w Wiesbaden (1895-99), gdzie przypadł do gustu m.in. Maxowi Regerowi i Gustavowi Mahlerowi. Za ich namową przeprowadził się do orkiestry Opery Narodowej w Wiedniu (1899-1906). Od 1906 został solo waltornistą Filharmonii Wiedeńskiej. Kunszt jego gry doceniały także takie osobistości jak Bruno Walter, Arnold Schönberg czy Ryszard Strauss (był jednym z pierwszych wykonawców jego I koncertu Es-dur), z którymi często pozostawał w koleżeńskich relacjach.
