1711-1761
Urodził się w Pradze (Czechy) ale większość życia spędził w Niemczech.
Od 1737 był dolnym waltornistą kapeli dworskiej w Dreźnie, gdzie spółpracował z Johannem Georgiem Knechtelem. Występował też jako solista. Znany jako wynalazca techniki zatykania dźwięków umozliwiającej uzyskanie niemal pełnej skali chromatycznej na rogu naturalnym. Była to spora innowacja, porównywalna do wynalezienia wentyli. To dzięki eksperymentom Hampela prawa ręka waltornistów trafiła do czary. Jest również wynalazcą rogu inwencyjnego, który znacznie ułatwił stosowanie instrumentu w praktyce wykonawczej. Historia przypisuje mu również skonstruowanie tłumika nietransponującego. Ściśle współpracował z konstruktorem waltornii, jakim był Johann Werner, co umożliwiało ustawiczne doskonalenie instrumentu.
Do grona jego uczniów należeli m.in. - Giovanni Punto i Jean Baptiste Rodolphe.
